این‌ها تنها بخشی از سخنان رسمی کسی‌ست که خود را نماینده‌ی «مدرنیته» و «پیشرفت» در تاریخ معاصر می‌دانست، اما نگاهی عمیقاً تحقیرآمیز، ابزاری و عقب‌مانده به زنان داشت. در حالی که زنان، در دل تاریخ، تمدن، فرهنگ و مبارزه، نقشی حیاتی، خلاق و مقاومت‌محور داشته‌اند، او تلاش می‌کرد با القای ضعف ذاتی به آنان، جایی در سطرهای اصلی جامعه برایشان قائل نباشد.

🎞 در این فیلم، فقط صدای یک نفر نیست که شنیده می‌شود، بلکه صدای یک دوره‌ی تاریک است — دورانی که سینما، رسانه و فضای فرهنگی، نه برای ارتقای آگاهی، که برای بازتولید سلطه و هوس مردانه به کار گرفته می‌شد. زن، نه به عنوان یک انسان مستقل، بلکه به عنوان زینت صحنه، وسیله‌ی لذت و شیء نمایشی تعریف می‌شد.

🎥 این ویدیو سندی است بر اینکه عقب‌ماندگی فقط با بی‌سوادی یا فقدان تکنولوژی نمی‌آید؛ گاه در پوشش تجدد و لباس‌های اتو‌کشیده، عمیق‌ترین اشکال تبعیض و تحقیر پنهان می‌شود.

📢 تماشای این ویدیو، نه برای تکرار توهین‌ها، بلکه برای یادآوری آن‌چیزی‌ست که نباید فراموش شود: زن، نه سایه‌ای از مرد، بلکه نیمی از حقیقت انسان است؛ با اندیشه، با استعداد، با حق بیان، و با شایستگی خلق آینده.