🤝 وحدتی که حول قدرت شکل می‌گیرد، از همان ابتدا تاریخ انقضا دارد.
چرا؟ چون قدرت ذاتاً ناپایدار است. چون در قدرت همیشه «رقیب» هست. چون طبع قدرت، حذف است نه جذب.
وحدت‌های مبتنی بر قدرت، یا در زمان پیروزی به انحصار می‌رسند، یا در زمان شکست به فروپاشی.

📌 اما آنچه می‌ماند، آنچه نسل‌ها را کنار هم نگه می‌دارد، وحدتی‌ست که حول «ماموریت» شکل گرفته باشد.

وقتی مردم، نخبگان، جریان‌ها و حتی مسئولین، خود را درگیر یک هدف بلندملی می‌بینند، اختلاف‌ها رنگ می‌بازند و رقابت‌ها تبدیل به هم‌افزایی می‌شود.

🔍 اگر به‌دنبال اتحاد هستید، راهش این نیست که قدرت را متمرکز کنید و همه را با آن کنترل نمایید.
راهش این است که «مسئله‌ای بزرگ» را روی میز بگذارید و بگویید:
🗣️ «بیایید برای حل این مسئله، همه با هم کار کنیم.»

مردم، نخبگان، متخصصان، حتی جوانانی که دل‌خور شده‌اند، حاضرند پای کار بیایند؛ اگر احساس کنند مأموریتی در کار است، نه منفعت.

🔧 قدرت، ابزار انجام ماموریت است؛ نه برعکس.

اشتباه آن‌جاست که ماموریت را فدای رقابت‌های قدرت می‌کنیم.
در حالی که مردم قدرت را می‌پذیرند، اگر احساس کنند قرار است مشکلی را از دوش‌شان بردارد.
اتحاد واقعی، زمانی شکل می‌گیرد که حل مسئله اولویت ما باشد، نه «پیروزی در رقابت».

در اینجا شما را به مطالعه اصل متن توییت شده استاد سید یاسر جبرائیلی دعوت می‌کنیم: